“તમે સમુદ્રગઢ, કોલ્વદ્વીપ અને ઋતુદ્વીપનો એક ભાગ, અર્ચનમના દ્વીપ ખાતે છો. હવે આપણે કોલ્વદ્વીપથી ઋતુદ્વીપ તરફ આગળ વધી રહ્યા છીએ. તો જ્યારે પાંડવોએ રાજસુય યજ્ઞ કર્યો ત્યારે દરેકે એક દિશા લીધી. ભીમ પૂર્વીય દિશાના પ્રભારી હતા. તેઓ વિવિધ રાજ્યોમાં જશે અને રાજસુય માટે તેઓ યુધિષ્ઠિરને સમ્રાટ તરીકે સ્વીકાર કરશે. બધા રાજાઓએ યુધિષ્ઠિરનો સમગ્ર પૃથ્વીના સમ્રાટ તરીકે સ્વીકાર કરવા પડ્યો હતો. આ નિયમ હતો. પરંતુ સમુદ્રસેનનો વિચાર જૂદો જ હતો. તેઓ જાણતા હતા કે ભીમ અને અર્જુન કૃષ્ણ દ્વારા સુરક્ષિત હતા અને તેઓ કૃષ્ણના દર્શન કરવા ઇચ્છતા હતા. તેથી તેમણે કૃષ્ણને આકર્ષવા માટે ભીમને વિપત્તીમાં મુકવાનું વિચાર્યું. તેમણે ઘોડા, રથ અને સૈનિકો સહિત ભીમ સાથે ઘોર યુદ્ધ કર્યું. તીક્ષ્ણ તીરોની વિશાળ માત્રા દ્વારા ભીમનું દમન કરવામાં આવ્યું. ભીમે કૃષ્ણને પ્રાર્થના કરી કે “જો હું આ યુદ્ધ હારી જઈશ તો એ શરમ જનક હશે”, તેથી ત્યારબાદ વરસાદી વાદળના રંગ જેવા રૂપમાં, સુંદર વસ્ત્રો અને હસતાં ચહેરા સાથે કૃષ્ણ યુદ્ધભૂમિમાં પ્રગટ થયા અને રાજા કૃષ્ણના દર્શન કરીને એટલા બધા ખુશ થઈ ગયા કે તેઓ મુર્છીત થઈ ગયા. આમ કૃષ્ણ નવદ્વીપ ધામમાં પ્રગટ થયા હતા. તેમણે કૃષ્ણ અને તેમના સખાઓને કુમુદવનમાં જોયા, કારણ કે તેઓ કૃષ્ણને ગૌરાંગના સ્વરૂપમાં જોવા ઇચ્છતા હતા, ત્યારબાદ કૃષ્ણ અને તેના સખાઓ અદ્રશ્ય થઈ ગયા. ત્યાં પ્રેમ સંકીર્તન મંડળી હતી કે જ્યાં ગૌરાંગ પરમ આનંદમાં ગાઈ રહ્યા હતા. રાજા વારંવાર તેમને પ્રણામ કરતા હતા. આ સ્થાન દ્વારકા થી અભિન્ન છે અને વ્રજનો ભાગ છે. હું આશા રાખું છું કે બધા ભક્તો ગૌરંગના નામોનું ઉચ્ચારણ કરવાની અને શ્રવણ કરવાની તીવ્ર ઇચ્છા ઉત્પન્ન કરે.”

(રસ પ્રિયા ગોપીકા દેવી દાસી દ્વારા લિખિત)